Actieve muziektherapie
Bij actieve muziektherapie is de cliënt zelf actief betrokken bij het vormgeven aan de (therapeutische) muziek.
In tegenstelling tot de receptieve Muziektherapie, waarbij de cliënt de rol van luisteraar heeft, heeft de patiënt bij de actieve muziektherapie de rol van deelnemer.
Centraal in deze therapievorm staat het samen muziek maken.
Dit kan in een groep of in individueel contact met de therapeut plaats vinden. Cliënt en therapeut maken gebruik van allerlei instrumenten die eenvoudig te bespelen zijn en de (zang)stem.
De cliënt hoeft niet over muzikale voorkennis of de vaardigheid een instrument te bespelen te beschikken. Alle instrumenten zijn eenvoudig bespeelbaar en zal de muziektherapeut voldoende uitleg geven hoe deze te gebruiken zijn. Kennis over muziek is ook niet noodzakelijk. De cliënt kan dit gedurende de therapie ontdekken.
“Iedereen is muzikaal” beweerd muziekwetenschapper HJ Honing.
Muziektherapie is niet te verwarren met muziekles. Het gaat er niet om een muziekinstrument te leren bespelen of een esthetisch mooi stuk muziek te produceren. Het gaat om de processen in de muziek en in het contact met de therapeut. Daarbij staat de doelstelling van de therapie steeds centraal.
Maar wat doet men nu concreet?
Er bestaan verschillende mogelijkheden die afhankelijk zijn van het doel van de therapie. Voorbeelden van mogelijke werkvormen zijn, muzikale reactiespelletjes, het begeleiden van een lied op een trommel, het verklanken van een gevoel, het samen zingen, zangoefeningen, het schrijven van liederen, het samen improviseren en nog veel meer.